Change of plans..

Vandaag zijn er wat veranderingen in het schema. Damian was gisteravond niet zo lekker en had hele rode ogen van vermoeidheid.
Het is gister ook best laat geworden, Damian ging natuurlijk pas om middernacht naar bed. En voor mij was het helemaal een latertje want om 1.15 ging ik pas op 1 oor liggen. Was moe maar kon niet in slaap komen..ook kwam de twijfel om morgen wel of niet naar Omaha Nebraska te gaan.
Voor Damian hoefde het sowieso niet echt want ja echt super spannend is Nebraska nou ook niet volgens mij ;-)

Dus mijn beslissing was gauw gemaakt, we gaan niet naar Nebraska. Ik zet mijn wekker wat later, is toch ook wel lekker.

Ik wordt voor de wekker al wakker en heb niet echt goed geslapen en Damian sliep als een blok, zelfs toen de wekker ging om 9.15 had hij zoiets van 'moet dat nou'

We gaan op ons gemak douchen, kleden ons aan en gaan dan eerst maar eens ontbijten. We besluiten om weer naar Perkins te gaan, is lekker dichtbij en we vinden het eten wel lekker daar.
We worden weer leuk verwelkomd door een serveerster, hele leuke vrouw. Ze vind het super leuk dat we er weer zijn en maakt een praatje over hoe we het vinden, en of de prijzen zo anders zijn als bij ons in Nederland.

Damian neemt dit keer weer een kindermenu met als extra side Hashbrowns en bacon.. dit is voor de mensen die Damian kennen echt een unicum want hij is een slechte eter. Maar de laatste tijd gaat hij toch steeds meer proberen en vind steeds meer dingen lekker.
Ik ga weer voor een build a breakfast, met eieren, bacon, hashbrowns en dit keer geen pancakes maar biscuits.
Het is weer erg lekker..

Na het ontbijt vertrekken we richting Pella
***Pella (Iowa) is een stadje in de staat Iowa in de Verenigde Staten van Amerika. Het stadje kent een groot aantal inwoners met Nederlandse voorouders, afstammelingen van de groep emigranten onder leiding van de predikant Hendrik Scholte.***

De weg er naartoe is een mooie rit, heel veel velden en hellingen. We gaan van beneden naar boven en met die heuvels van granen en dan de herfstkleuren, ziet er gewoon prachtig uit. Damian heeft niet zo zin om foto's te maken, alleen zijn telefoon is belangrijk, get it ;-)  
Na een klein uurtje komen we Pella binnen en staat er al een gelijk een mini molen en een welcome sign.
We parkeren de auto en ga eerst even videobellen met Daan en Jayden, had hem vanochtend al gebeld maar rond de middag hier in USA videobellen we standaard even met elkaar. Hun zitten nog steeds in Center Parcs, en hebben het wel naar hun zin maar is toch ook anders. Hun hebben dan ook besloten om in de avond alvast naar huis te gaan. Jayden vertelde tegen Daan dat hij niet leuk vind om alle mama's met de kinderen te zien en dat zijn mama er niet is. Dus ja hij heeft een leuke week daar gehad maar is toch ook blij als mama er weer is. Volgende keer gaan we gewoon weer met zijn vieren op vakantie :-)

Enfin, terug naar Pella. Als we hier staan is er ondertussen een jongeman naast ons komen staan en vertelde ons dat ze zo tulpenbollen gaan planten bij de molen. Die zijn overgekomen uit Nederland en die worden daar geplant. Hij vertelde ook dat mensen tulpenbollen konden halen om bij hun eigen huis te bollen te plaatsen, hartstikke leuk. We vertellen hem dat we uit Nederland komen en dat hij ook graag eens die kant op wil, hij heeft ook voorouders die uit Nederland kwamen.
We zeggen gedag en gaan nog even foto's maken.

We rijden verder het plaatsje in en zie al gelijk dat het hier net Nederland is, vlaggen met Welkom, bedrijven met Nederlandse namen, zoals De Vries, de bloemenhof, Van Hemert. Super leuk!
We parkeren de auto en gaan een rondje lopen hier in Pella. We komen langs leuke winkeltjes en zien de Vermeer Windmill al staan. We lopen hier nog even naar binnen om in het winkeltje te kijken. We worden gelijk weer vriendelijk verwelkomd en ze zei dat ze een Dutch accent hoorde. Ze vertelde ons dat ze Nederlandse mensen bij haar thuis had als logees. Die kwamen uit Den Bosch, Eindhoven. Ik vertelde dat we vlakbij Rotterdam woonde en 15 min van Kinderdijk, dat vond ze wel heel leuk. We maken nog even een praatje daar met de mensen en ik koop nog een magneet voor op de koelkast.
Dan is het tijd om verder te gaan. We lopen langs de 'gemaakte' grachten, die nu trouwens leeg staan en leuke bruggetjes. Je kan zien dat het nu niet echt het seizoen is dat er veel mensen komen. Veel is dicht en zelfs het hotel is niet open, waarschijnlijk alleen met de zomermaanden.
Het schijnt hier in Mei echt hartstikke druk te zijn want dan hebben ze hier Tulp festival. Lijk me leuk om een keer te bezoeken.

We lopen verder en maken nog wat foto's van huizen die erg lijken op de oude Nederlandse huizen. En daarna gaan we op weg een bakkerij, genaamd Jaarsma.
Hier is het best druk, we kijken op ons gemak in het winkeltje, ze verkopen hier van alles. souvenirtjes, blauw Delftse poppetjes, beeldjes enz. Ook hebben ze hagelslag, ontbijtkoek, Verkade shuttles, snoep. Ik koop hier nog een beeldje met Pella erop. en gaan dan kijken naar wat voor lekkers ze allemaal hebben. Ze hebben zat zowel Nederlandse koekjes/gebak als Amerikaanse.
Appeltaartjes, bokkepootjes, stroopwafels, brownies, gedecoreerde koekjes voor Halloween. Er is zoveel dat we niet weten wat we moeten nemen.
We nemen wat bokkepootjes, brownies, Halloweenkoekjes en nog een chocolate chip cookie voor Damian.
ook hier maken we nog wat foto's en lopen verder naar het plein waar een klokkenspel/toren staat, we zien hier nog eekhoorntjes spelen met elkaar wat altijd leuk is om te zien.

 

 

Daarna houden we het wel voor gezien en lopen we terug naar de auto, eten eerst een koekje en gaan dan op weg terug richting Des Moines.
De rit is weer mooi en de heuvels zijn nog hoger als op de heenweg, erg leuk om zo te rijden, vind de benzineslurper ook wel ;-)

We komen aan bij het hotel en ik dacht dat ik nog terug moest voor de schoenen van Jayden. Ik dacht dat ik 32,5 had gekocht. Ik moest dus weer terug naar de winkel waar we eigenlijk net vanaf Pella langsreden. Maar aangekomen bij het hotel zie ik dat ik wel de goede maat heb gekocht, en dat scheelt gelukkig weer een ritje op en neer.

Damian gaat zijn eigen omkleden om lekker te gaan zwemen, echter als we aankomen is hij gesloten. het is bijna half 4 maar Damian vraagt het bij de receptie na en hij gaat om 4 uur open. Nou dat half uurtje wachten we hier wel beneden met onze telefoons en laptop. Als het echter 4 uur is, is er nog weinig beweging. De barman vertelt ons dat ze moeten wachten op de lifeguards, maar dat die er nog niet zijn. Rond kwart over 4 komen ze aanlopen en kan Damian eindelijk gaan zwemmen. Hij is als enige in het zwembad en gaat lekker zwemmen, gaat de glijbanen af. Ik werk gelijk even mijn blog bij en begin alvast met het blog voor vandaag, dat scheelt weer voor vanavond.

Rond 18.15 haal ik Damian uit het zwembad om aan te kleden. We zouden eigenlijk nog naar Cynthia gaan om gedag te zeggen, maar na contact te hebben  gezocht vroeg ze ons of we het niet leuk vonden om morgenochtend met zijn allen te ontbijten bij haar thuis. Dit vind ik een goed plan en zo kunnen wij op ons gemak gaan kijken wat we gaan eten.
We weten dat hier een paar minuten vandaan een Texas Roadhouse zit, Damian vind dit een uitstekend idee, dus we gaan op weg naar Texas Roadhouse.
Als we daar aankomen zie ik al dat de parkeerplaats best vol staat. We lopen naar binnen en het is inderdaad vol. De wachttijd bedraagt 35 minuten, we wachten hier wel op. Alle zitplaatsen om te wachten zit vol en mensen staan overal, zelfs buiten.
Maar na nog geen half uur wachten gaat de paiger af en kunnen we aan tafel.

Damian weet eigenlijk al wat hij wilt en gaat voor een kindermenu met chicken tenders, hij had geen trek in vlees. Ik ga voor een combo van steak en een rib.
Het ziet er allemaal weer heerlijk uit, en zo smaakt het ook. Ik krijg het net niet op maar dat is altijd zo ;-)

Met volle magen gaan we deur weer uit, en jeetje wat is het koud. Zelfs de auto geeft het aan met een sneeuwvlokje. Het is 4 graden! Vlug de kachel weer aan en de stoelverwarming.
We gaan nu nog naar de Walmart om mijn boodschappenlijstje af te werken. Ik haal lekkere Amerikaanse chips, M&M's met caramel, Poptarts voor Daan en de jongens. Wat make up, en medicijnen voor mijn moeder. Ook zie ik nog leuke truien en een pyjama, die nemen we ook nog even mee.

Rond 21.15 zijn we wel klaar en gaan we richting hotel die hier een kwartiertje vandaan zit. Als we bij het hotel aankomen ga ik gelijk de koffers inpakken. Ik had gehoopt dat ik de extra koffer niet hoefde te gebruiken, maar hoe ik het ook inpak, het gaat hem gewoon niet worden. Dus de extra koffer komt tevoorschijn :-)
Damian kijkt ondertussen tv en op zijn telefoon en vind het allemaal wel best dat getob van mij ;-)

Daarna nog even het blog afmaken en dan is het wel weer bedtijd, het is alweer bijna middernacht. Tijd gaat echt zo snel.
Morgen gaan we dus eerst even ontbijten bij Cynthia en daarna gaan we weer terug richting Chicago. Niet meer downtown maar wat dichterbij het vliegveld.

Dan zit de reis er alweer bijna op, het is op zich best snel gegaan. Maar we vinden het allebei ook niet zo heel erg om weer naar huis te gaan.
Morgen weer een nieuw blog van ons!